Aperture چیست؟

وقتی که به مشخصات فنی یک دوربین دیجیتال نگاه می کنید یکی از اولین ویژگیهایی می بینید عبارت است از aperture range یا maximum aperture.

 در این مقاله ما aperture را گشادی یا گشادی لنز می نامیم و اما وظیفه اصلی لنز یک دوربین جمع آوری نور است و گشادی لنز عبارت است از شعاعی از لنز که باز می شود و معمولاً این گشادی بوسیله یک عنبیه کنترل می شود. هر چه شعاع باز شدن لنز یا گشادی لنز بیشتر باشد نور بیشتری به فیلم یا سنسور (اگر دوربین دیجیتال باشد) می رسد.

گشادی (aperture) با F و یک عدد همراه آن مشخص می شود مثلاً F2.8 یا F/2.8 .

هر چه این عدد کوچکتر باشد شعاع باز شدن لنز یا گشادی آن بیشتر است.

امروز در دفترچه راهنمای بعضی از دوربین ها به جای مثلاً F2.8 آن را به صورت aperture2.8 بیان می کنند. به هر حال در اصل مطلب فرقی نمی کند.

در عمل بسیاری از دوربین های معمولی دارای گشادی لنز ثابت هستند ولی در دوربین های حرفه ای تر گشادی لنز دارای یک محدوده است بنابراین زمانیکه مشخصات دوربین را مشاهده می کنید ممکن است به یکی از چند روش زیر با آن روبرو شود.

Maximum Aperture*

یعنی به سادگی بیان می کند که بیشترین گشادی لنز F2.8 است.

aperture Range*

یعنی بیشتر و کمترین مقدار گشادی لنز را به شما داده است و مقدار گشادی آن بین این دو عدد با مقادیر استاندارد وجود دارد.

Maximum Wide - Angle،Telephoto Aperture*

یک لنز سریع دارای بالاترین میزان گشادی لنز است برای دوربین های دیجیتال امروزی F2.4 و F2.0 و برای دوربین های دارای فیلم 35 میلیمتری F1.2 و F1.4  سرعت لنز بالایی خواهد بود.

یک محدوده Aperture خوب

تجربه شخصی بنده برای یک محدوده Apertureمناسب عبارتست از F1.8 - F16 که شامل مقادیر زیر خواهد بود.

بین مقادیر ماکزیمم و مینیمم 5 مقدار وجود دارد.

گشادی لنز و عمق تصویر

ما در این باره صحبت کردیم اما احساس بوجود آمده در تصویر حاصل آن چیزی است که اهمیت دارد.

عمق تصویر فاصله ای است که روی آن زوم (تمرکز) می شود.

زمانی هست که می خواهید از یک منظره عکس بگیرید در این حالت می خواهید همه چیز چه دور و چه نزدیک در تصویر شما باشد ولی زمانی هست که می خواهید یک موضوع را از پشت زمینه جدا کنید یا روی قسمتی از تصویر زوم شود و قسمت دیگر (که مثلاً در پشت آن است) خارج از دامنه زوم باشد و وضوح تصویر روی یک قسمت از تصویر است بوده و بقیه آن تار به نظر می رسد.

یکی از راههای تأثیر بر عمق تصویر انتخاب Aperture مناسب است.

یک قانون تخمینی این است:

*یک Aperture بزرگ (یا F با مقدار کوچک) مثلاً P/2.8 برای بدست آوردن عمق کم تصویر (وضوح تصویر در فاصله کم) استفاده کنید.

*یک Aperture کوچک (یا F با مقدار بزرگ) مثلاً F/8.0 برای بدست آوردن عمق تصویر بالا (وضوح تصویر تا فاصله دور) استفاده کنید.

بزرگترین Aperture چیز بدرد بخوری است چون به شما اجازه می دهد نور بیشتری از لنز عبور کرده و به سنسورها برسد و بنابراین کمک می کند تا شاتر سریعتر عمل کند و سرعت بالای شاتر با عمق تصویر کم را می دهد. تا تصاویری بگیرید با یک موضوع واضح و پشت زمینه تار.

کمترین Aperture هم چیز خوبی است. چون به شما این امکان را می دهد تا در یک روز آفتابی از شاتر با سرعت پایین استفاده کنید و بدین وسیله حرکتها را به نمایش بگذارید. مانند حرکت آب در یک رودخانه یا حرکت چرخهای اتومبیل در حال حرکت. یک مزیت دیگر Aperture کوچک افزایش عمق تصویر است و می توانید با آن عکسهای زیبایی از مناظر بگیرید، به گونه ای که قسمتهای دور تصویر واضح و شفاف همانند قسمتهای نزدیک آن به نظر می رسند.

چگونه عکاس خوبی باشیم؟

• یک عکاس خوب در هوای بد شناخته می شود.
• بهترین دوربین آن است که در پشت آن بهترین عکاس قرار دارد.
• یک عکاس خوب مانند یک مهندس اندازه گیری می کند، مانند یک فیلسوف فکر می کند و دنیا را مانند یک شاعر می بیند.
• بهترین عکس آن است که هنوز آنرا نگرفته اید.
• عکاسی و صداقت دست در دست یکدیگر کار می کنند.
• عکاسی از آنجایی که هنر و تکنولوژی با هم تقاطع دارند آغاز می شوند.
• با عکاسی کسی چیزی نمی گویند بلکه شخصی  آنچه را باید گفته شود به نمایش می دهد.
• اگر شما عکاس ماهری باشید حتی از گرد و غباری که روی لنز نشسته است برای گرفتن عکس بهتر کمک می گیرید.
• از اساتید عکاسی پیروی کنید تا زمانیکه خودتان یکی از آن اساتید شوید.
• ابتدا یک گل را بشناسید سپس از آن عکس بگیرید.
• دوربین را برای مدت طولانی کنار نگذارید این برای هر دوی شما (عکاس و دوربین) مضر است.
• یک دوربین پیشرفته لزوماً عکسهای عالی نمی گیرد.
• بسیاری از عکاسان بیشتر نگران وضوح ظاهری عکس هستند تا مفهوم آن.
• درباره عکاس با دوربینش قضاوت نکنید بلکه با عکسهایش در مورد او قضاوت کنید.
• شما عکاس خوبی می شوید اگر بدانید که چه چیزی سبب می شود شما عکاس بدی باشید.
• خوب است که نسبت به فیلمی که استفاده می کنید حساس باشید.
• یک عکاس خوب سوژه عکاسی را حتی از پشت یک مه غلیظ توصیف می کند.
• دوربین های اتوماتیک لزوماً عکسهای زیبایی نمی گیرند آنها فقط متخصص فنی خوبی هستند نه یک هنرمند خوب.

زوم یا بزرگنمایی یک ویژگی برای دوربین هاست که با فاصله کانونی مشخص می شود. فاصله کانونی به فاصله بین لنز و سنسور یا فیلم دوربین گفته می شود. هر چه فاصله کانونی بیشتر باشد توانایی آن در گرفتن یک عکس واضح و بزرگ از فاصله دور بیشتر است.دوربین های قدیمی که از فیلم عکاسی استفاده می کردند فقط زوم اپتیکال داشتند ولی امروزه دوربینهای دیجیتال ممکن است هم زوم اپتیکال و هم زوم دیجیتال داشته باشند.

زوم اپتیکال بسیار برتر از زوم دیجیتال است. با استفاده از زوم اپتیکال همانند دوربین های سنتی دوربین دارای یک لنز است که مانند تلسکوپ می تواند قسمتی از تصویر را که مورد نظر شماست برای شما بزرگنمایی کند و سوژه عکاسی را برای شما بزرگتر می کند. دوربین های دیجیتال با توانایی زوم متفاوتی در بازار یافت می شوند. اگر شما مشتاق عکاسی  هستید تمایل به گرفتن عکسهای با کیفیت بالا از دور دارید. قبل از انتخاب دوربین به قدرت زوم اپتیکال آن به اندازه کافی دقت کنید تا مطمئن شوید نیاز شما را برآورده می کند.

زوم دیجیتال خیلی مؤثر نیست. بعلاوه استفاده از این نوع زوم بدون دانستن چگونگی عملکرد آن می تواند منجر به عکسهای مأیوس کننده ای شود. زوم دیجیتال مانند این است که قسمتی از عکس را در یک برنامه ویرایش عکس مانند فتوشاپ از آن جدا کنید(یا از دستور corp استفاده کنید.) که این عمل سبب کاهش کیفیت و رزولوشن تصویر می شود و عکس شما دانه دانه یا مات می شود.

شاید فکر کنید پس چرا کمپانی های ساخت دوربین های دیجیتال این قدر بر روی زوم دیجیتال و قدرت آن تبلیغ می کنند و این قابلیت را به دوربین اضافه می کنند؟ پاسخ ساده است برای اینکه در بازار رقابت محصول خود را بهتر از محصول رقیب نشان دهند و تجربه نشان داده که موفق هم شده اند.

 مدتهاست که عکاسان حرفه ای از فیلتر های عکاسی استفاده می کنند. آنها برای ایجاد چلوه های ویژه و یا افزودن کنتراست بعضی از رنگها این فیلتر ها را به کار می برند. از فیلتر ها برای تنظیم کردن white balance هم استفاده می شود.

برای مثال فرض کنید یک فیلم برای دمای رنگ متناسب با نور یک روز آفتابی ساخته شده است. وقتی در داخل اتاق با این فیلم ها عکس می گیرید، رنگ تصویر تمایل به زردی دارد. که این اثر نور لامپ است. و برای جبران آن باید از یک فیلتر مناسب استفاده کنید. تا نور مناسب داشته باشید.

برتری بزرگ دوربین های دیجیتال این است که شما می توانید white balance را بدون استفاده از فیلتر تنظیم کنید.

حتی پس از انتقال عکس به کامپیوتر شخصی خود می توانید با استفاده از نرم افزار های مختلف ویرایش تصویر جلوه های مختلفی به عکس خود بیفزایید. در گذشته این کار با فیلتر های عکاسی انجام می گرفت. با استفاده از کمی خلاقیت و نرم افزار های موجود می توانید جلوه هایی که می خواهید خلق کنید.

تنها فیلتری که یک دوربین دیجیتال لازم دارد فیلتر پلارایز است.

فیلتر های پلارایز دو نوع هستند:

• فیلتر پلارایز خطی
• فیلتر پلارایز حلقوی ( دایره ای )

هر دو نوع فیلتر یک اثر را دارند ولی فیلترهای حلقوی گرانتر هستند. برای دوربین های دیجیتال می توان از هر دو نوع آن استفاده کرد.

فیلتر پلارایز رنگ آسمان را آبی ژرف نشان میدهد، انعکاس نور را از شیشه ها و آب به حداقل می رساند و درخشندگی زیاد اجسام غیر فلزی را کاهش می دهد. و می تواند برای صحنه های عکاسی با درخشندگی زیاد برای کاهش نور ورودی به داخل لنز موثر باشد.